Կարդա՛ և վերլուծի՛ր Թումանյանի քառյակը։
Հին աշխարհքը ամեն օր
Հազար մարդ է մտնում նոր,
Հազար տարվան փորձն ու գործ
Ըսկսում է ամեն օր։
Ամեն օր աշխար մարդ է լույս աշխարհ գալիս։ Մարդկանց աշխատանքը նոր է դառնում ամեն օր։
Կարդա՛ <Հին օրհնություն> բանաստեղծությունը։ Բացատրի՛ր բանաստեղծության արտահայտած գաղափարը։
|
Կանաչ, վիթխարի ընկուզենու տակ, Քեֆ էին անում Մենք, առույգ ու ժիր գեղջուկ մանուկներ, Երեք դասընկեր, Երբ զըվարթաձայն մեր երգը լըռեց, Բայց մեզ պես չապրեք…» Ժամանակ անցավ, նրանք էլ անցան, Ինչու ասացին. — «Ապրե՛ք, երեխե՛ք, Խաղաղությո՜ւն ձեզ, մեր անբա՛խտ պապեր, Մենք էլ՝ օրհնելիս մեր զավակներին՝ Իրականում ես չհասկացա այդ բանաստաղեծուցյունը իմաստը, բայց մտածում եմ , որ այդ շատ լավ բանաստեղծությունը։
|
